Hans Gobes |
24-09-2020 |
Fijtje Gobes-Vreeland was mijn oma. Met mijn moeder heb ik haar in de oorlog 1x bezocht toen ze in een pension vlak bij Artis woonde.
Ik herinner me dat ze klein was, al een beetje oud, 74, en ze had een glazen oog. Dat maakte indruk op een jongetje van 4 jaar. Ze moet een heel goede moeder zijn geweest voor haar negen kinderen en hun gezinnen waarvan de meesten zijn weggehaald en vermoord in het concentratiekamp. Mijn ooms, tantes, nichtjes en neefjes die ik niet heb leren kennen.
Fijtje Gobes-Vreeland was 74 jaar toen ze werd vermoord in Sobibor.
Het is terecht dat er nu zoveel jaren na de Tweede Wereldoorlog eindelijk een Holocaust monument komt in Amsterdam.
Hans Gobes.
----------------
Iedereen kan bijdragen aan het Namenmonument. Kies de manier die het beste bij u past.
Bouw mee >>
Je kunt zelf namen kiezen of de computer een naam laten kiezen.
Doneren via naam adoptie >>
- - -
De Holocaust ligt inmiddels ruim 75 jaar achter ons. Toch voelen veel mensen, ook van jongere generaties, nog altijd de gevolgen van die afschuwelijke tijd. De verschrikkingen van de Holocaust en het gemis van familieleden, vrienden en bekenden werken op verschillende manieren door in het leven van velen. In reactie op onze oproep Wat is jouw verhaal? vertellen mensen hier over.
Jouw verhaal delen? >>
- - -
Het slachtofferregister van Oorlogsgravenstichting
(link opent in nieuw venster)
- - -
Digitaal Joods Monument
(link opent in nieuw venster)
- - -