Johan Nico Vles |
26-08-2021 |
Mijn voljoodse vader, Samuel Vles (1904 - 1975) was getrouwd met mijn RK opgevoede moeder, Corrie Stenger (1898 - 1994). Dat betekende dat mijn zuster Ellen en ik halfjoden waren.
Mijn ouders kregen in WWII een briefkaart uit Westerbork (brieven onder couvert waren verboden) van een zuster van mijn oma Vles-Schwarz, Bertha van Praag-Schwarz. Op de kaart stond: “ Wij maken het goed, maar wat jammer dat de appeltjes op zolder liggen te rotten.” Mijn moeder was erg “streetwise” en begreep direct de code: met appeltjes werden diamanten/juwelen bedoeld, Berha was de dochter van een diamantair.
Wij woonden in de Euterpestraat in Amsterdam en Bertha had vlakbij gewoond in een huis in de Hondecoeterstraat.
Mijn onverschrokken moeder brak in, na spertijd, via de kolenchute en liep naar de zolder in het lege huis met een door de Sicherheitsdienst verzegelde voordeur.
Zij keek rond en bedacht waar zij juwelen zou verstoppen. Binnen de kortste keren had zij de diamanten gevonden, bij zich gestoken en het pand verlaten langs dezelfde weg die zij op de heenweg had gekozen. Zij ging snel naar huis en verborg de diamanten in een leeg buisje Gardan maagtabletten in het medicijnkastje in de badkamer.
Na de oorlog kwamen een dochter van Bertha met man en twee zoons terug uit een kamp en op bezoek bij mijn ouders in de inmiddels omgedoopte Euterpestraat: de Gerrtit van der Veenstraat. “Wij hebben godzijdank ons gezin, maar verder alles verloren”, was hun eerste zin na een hartelijke begroeting.
“Daar kan je maagpijn van krijgen, maar daar hebben we wat voor,” zei mijn moeder die opstond en terug kwam met een glas water en de tube Gardan. De verbaasde gasten keken toe hoe mijn moeder een watje verwijderde en een handje met diamanten over de tafel liet rollen.
Een prachtige zilveren schaal met inscriptie herinnert mij regelmatig aan mijn onvergetelijke ouders en aan mijn grootouders Vles-Schwarz, die de Holocaust niet overleefd hebben.
Johan Nico (Hans) Vles
----------------
Iedereen kan bijdragen aan het Namenmonument. Kies de manier die het beste bij u past.
Bouw mee >>
Je kunt zelf namen kiezen of de computer een naam laten kiezen.
Doneren via naam adoptie >>
- - -
De Holocaust ligt inmiddels ruim 75 jaar achter ons. Toch voelen veel mensen, ook van jongere generaties, nog altijd de gevolgen van die afschuwelijke tijd. De verschrikkingen van de Holocaust en het gemis van familieleden, vrienden en bekenden werken op verschillende manieren door in het leven van velen. In reactie op onze oproep Wat is jouw verhaal? vertellen mensen hier over.
Jouw verhaal delen? >>
- - -
Het slachtofferregister van Oorlogsgravenstichting
(link opent in nieuw venster)
- - -
Digitaal Joods Monument
(link opent in nieuw venster)
- - -