John Bruyn |
06-06-2017 |
Ik heb de namen geadopteerd van Alexander Kurt Tichauer geboren op 17 April 1929 en zijn broer Hans Joachim Tichauer geboren op 22 Jan 1931 in Breslau. Ik wil graag een brief aan hen schrijven.
Dag Alex en Hans,
Volgend jaar 2018 is het 75 jaar geleden dat jullie vermoord werden in Sobibor samen met jullie ouders Walter Wilhelm en Erna Tichauer.
Daar wil ik niet te veel over schrijven; dan huilt mijn hart.
Alex, je bent geboren op dezelfde datum als mijn vader Jan Bruijn, namelijk 17 April 1907. Zelf ben ik geboren op 16 oktober 1939; in 1943 zou je dan 14 jaar zijn Alex en Hans 12 jaar.
Nu in 2017 ben ik 77 jaar en Alex, jij zou dan 88 jaar en Hans 86 jaar. Jullie zouden dan kinderen en kleinkinderen kunnen hebben net als ik: drie kinderen en zes kleinkinderen. Ze zijn ongeveer oud als jullie waren, toen in 1942/43. Later zal ik jullie introduceren bij mijn kleinkinderen en ik hoop dat zij jullie willen aannemen als geadopteerde broers. Ook wil ik nog jullie ouders adopteren, dan worden jullie part of onze familie opdat wij niet vergeten.
Er is een reden voor dat ik jullie adopteer. Jullie tante Alice Tichauer was ondergedoken bij ons thuis in Alkmaar 1942/43 maar ons werd verteld dat zij tante Nellie zou heten. Ook was er Eva Fink haar naam was tante Truus later kwam er nog iemand. Maar wij, dat zijn mijn broer Arie (geboren in 1940 en ik) waren nog maar kleine jongetjes, dus we hebben er niet veel herinneringen aan.
Alice kwam trouwens ook uit Breslau en is bij jullie op visite geweest in Amsterdam. Alice heeft later ook geschreven hoe het was bij ons thuis: " Thea en Jan hadden zoveel begrip voor ons Joden, zagen in ons onschuldig vervolgde mensen die geholpen moesten worden, ook was het met gevaar voor zichzelf en hun twee kleinen kinderen verbonden. De familie Bruijn was diep religieus en niet alleen met woorden, zij leefden met en naar de wetten van de bijbel. Wij zaten nooit aan tafel zonder te bidden en uit de bijbel te lezen en ik voelde hoe sterk het geloof van deze mensen was. Hun wijze van leven gaf mijzelf sterkte, rust en hoop, dat alles nog terecht zou komen." Geschreven op 13 Juni 1980.
Inderdaad zij baden iedere dag tot de HERE GOD ALMACHTIG dat ook de ouders van Alice gespaard zouden worden en misschien ook voor jullie, Alex en Hans en voor jullie ouders. Zij waren tenslotte familie van Alice toch? Maar de HERE GOD ALMACHTIG heeft dat niet gedaan.
Verder wil ik nog een paar foto’s toevoegen. Ik kan op FB het verhaal verder vertellen met foto's erbij, want ik hoop dat mijn kleinkinderen het willen aannemen; of ze begrijpen dat is een andere zaak. Want zeer velen vandaag hebben moeite om het te aanvaarden. Daarom vind ik dit Namenmonument een prachtig initiatief om onze Joodse volksgenoten te gedenken.
John Bruyn
Mijn vader Jan Bruijn en mijn moeder Thea. Links Jan Bruijn en Arie.
Alkmaar zomer 1943.
Terug
Je kunt zelf namen kiezen of de computer een naam laten kiezen.
Doneren via naam adoptie >>
- - -
De Holocaust ligt inmiddels ruim 75 jaar achter ons. Toch voelen veel mensen, ook van jongere generaties, nog altijd de gevolgen van die afschuwelijke tijd. De verschrikkingen van de Holocaust en het gemis van familieleden, vrienden en bekenden werken op verschillende manieren door in het leven van velen. In reactie op onze oproep Wat is jouw verhaal? vertellen mensen hier over.
Jouw verhaal delen? >>
- - -
Het slachtofferregister van Oorlogsgravenstichting
(link opent in nieuw venster)
- - -
Digitaal Joods Monument
(link opent in nieuw venster)
- - -