Marga Beesemer |
29-10-2018 |
Onlangs bereikte mij het verhaal over het nichtje van mijn oma Rosette Beesemer-Aap. Haar naam was Branca Benjamins-Aap en zij woonde met haar gezinnetje op het Abel Tasmanplein 5b in Groningen.
Vanuit deze woning is in 1942 het gezin, man, vrouw en drie kindjes, meegenomen door de bezetter. Via Westerbork naar Auschwitz, waar de moeder, Branca, en de drie kinderen Lenneke (7 jaar), Markje (5 jaar) en Simon (10 maanden) meteen zijn doorgestuurd naar de gaskamers en vermoord. De vader overleefde na veel ontberingen de oorlog.
Citaat uit een verklaring van de vader van het gezin Eliazer Benjamins.
“Ik ben er gebleven tot 16 november 1942 en ben toen op transport gesteld. Wij zijn ‘s nachts aangetreden en in de trein gestapt en in personenwagens vervoerd. Tijdens het transport heb ik geen last gehad, we werden met rust gelaten. Wij waren enigszins gerustgesteld tot wij de tweede nacht in Cosel aankwamen en daar uit de trein geslagen werden. Zij hebben toen een paniekstemming onder ons veroorzaakt, zodat wij niet zouden beseffen wat er gebeurde. Voor wij het wisten reed de trein verder en zodoende heb ik geen afscheid kunnen nemen van mijn vrouw en kinderen”.
Een gewoon gezinnetje. Vermoord om wie zij waren. Eliazer heeft geen afscheid kunnen nemen van zijn vrouw en kinderen. Hij was machteloos toen zijn vrouw en kinderen doorreden met de trein en vermoord zijn in Auschwitz.
Wij mogen nooit deze mensen en hun namen vergeten. Mensen, die zo vaak gevat worden in grote getallen, maar die mensen waren, individuen, ze hebben gespeeld , zaten op school, werkten, waren vrolijk, boos, hadden zorgen, deden boodschappen, hadden lief, wandelden, hadden familie en vrienden, buren en kennissen.
Kortom, zij waren levend, van vlees en bloed, met verstand en gevoel net als iedereen.
Het is niet te bevatten dat de bezetter zich wilde ontdoen van dit ‘gevaar voor de mensheid’.
Eliazer hertrouwde na de oorlog en kreeg een zoon. De familie Benjamins kreeg weer nakomelingen en hun naam leeft voort.
Op deze plaats en op het Namenmonument herdenken wij Branca, Lenneke, Markje en de kleine Simon. Noem hun namen, zij mogen niet vergeten worden!
Met dank aan en toestemming van mw. Benjamins-drukker, schoondochter van Eliazer Benjamins.
----------------
Iedereen kan bijdragen aan het Namenmonument. Kies de manier die het beste bij u past.
Bouw mee >>
Je kunt zelf namen kiezen of de computer een naam laten kiezen.
Doneren via naam adoptie >>
- - -
De Holocaust ligt inmiddels ruim 75 jaar achter ons. Toch voelen veel mensen, ook van jongere generaties, nog altijd de gevolgen van die afschuwelijke tijd. De verschrikkingen van de Holocaust en het gemis van familieleden, vrienden en bekenden werken op verschillende manieren door in het leven van velen. In reactie op onze oproep Wat is jouw verhaal? vertellen mensen hier over.
Jouw verhaal delen? >>
- - -
Het slachtofferregister van Oorlogsgravenstichting
(link opent in nieuw venster)
- - -
Digitaal Joods Monument
(link opent in nieuw venster)
- - -