Marise Rinkel Bochove |
18-12-2018 |
Tijdens de Tweede Wereldoorlog woonden mijn ouders, Bert en Annie Bochove in Huizen, Noord Holland. Drie jaar lang openden zij hun huis voor en boden zij bescherming aan in totaal 36 Joodse mensen wier levens bedreigd werden door de Nazis. Een van de families was Abraham en Lea Rodrigues met hun kinderen Henry en Elly. Op een gegeven moment werd onze familie verraden en de ouders werden in Utrecht ondergebracht terwijl Henry en Elly op andere adressen terecht kwamen. Abraham en Lea zijn opgepakt en afgevoerd naar Auschwitz. Zij zijn daar vermoord. Henry en Elly overleefden de oorlog en kwamen uiteindelijk in de Verenigde Staten terecht.
Ik ben in Augustus 1945 in hetzelfde huis, genaamd De Zonnehoek, geboren. De laatste maanden van de oorlog was mijn moeder, Annie Bochove Smits, ziek; ze had tuberculose. Kort na mijn geboorte is ze in een TB sanatorium in Holland opgenomen en uiteindelijk doorgestuurd naar een TB sanatorium in Davos, Switzerland. In 1949 kwam zij terug naar Holland en stierf op 16 Juli van dat jaar.
Mijn vader is in 1953 getrouwd met Betty Sprenkeling en in 1956 emigreerden wij naar de Verenigde Staten.
Een Amerikaanse kennis van mijn ouders stelde aan mijn vader de vraag hoe hij de oorlog had meegemaakt. Ik was toen een tiener. Geleidelijk aan kwamen de onderduikverhalen los. Het was pas in de 80er jaren dat hij de verhalen meer uitgebreid vertelde en die in verschillende boeken terecht kwamen, o.a. "To Save a Life: stories of Holocaust Rescue", geschreven door Ellen Landweber, en in een fotoboek, "Rescuers: Portraits of the Holocaust", van Gay Block en Malka Drucker.
Het was in die tijd dat mijn vader vrij vaak uitgenodigd werd om in synagoges zijn oorlogsverhaal te vertellen. Omdat zijn Hollands accent nogal zwaar was ging ik mee als zijn woordvoerder.
In 2009 heb ik een boekje, "De Zonnehoek Vertelt…" geschreven. Mijn ouders’ verhaal heb ik verteld vanuit het oogpunt van het huis, de Zonnehoek. Het boekje heb ik ook in het Engels geschreven: "The Zonnehoek Story”. We woonden toen in Tjechië, en het is ook in die taal vertaald. Het Rodrigues verhaal komt daarin voor.
Ondertussen heb ik contact met de kleinkinderen (kinderen van Elly) Rodrigues. Na de oorlog ontmoette Elly Ernest Cassutto met wie ze in 1949 trouwde. In 1974 werd het boek, “The Last Jew of Rotterdam,” geschreven door Ernest Cassutto gepubliceerd. Het is het oorlogsverhaal van Ernest en van Elly. In 2001 werd een tweede druk, inclusief een bijdrage van hun zoon Benjamin Cassutto, gepubliceerd. Elly’s ervaring in de Zonnehoek wordt ook in dit boek beschreven.
Voor mij is het een eer dat ik op deze manier toch het verhaal van de Rodrigues familie in leven kan houden. De Holocaust mag ons nooit meer overkomen!
Marise Rinkel Bochove
----------------
Iedereen kan bijdragen aan het Namenmonument. Kies de manier die het beste bij u past.
Bouw mee >>
Je kunt zelf namen kiezen of de computer een naam laten kiezen.
Doneren via naam adoptie >>
- - -
De Holocaust ligt inmiddels ruim 75 jaar achter ons. Toch voelen veel mensen, ook van jongere generaties, nog altijd de gevolgen van die afschuwelijke tijd. De verschrikkingen van de Holocaust en het gemis van familieleden, vrienden en bekenden werken op verschillende manieren door in het leven van velen. In reactie op onze oproep Wat is jouw verhaal? vertellen mensen hier over.
Jouw verhaal delen? >>
- - -
Het slachtofferregister van Oorlogsgravenstichting
(link opent in nieuw venster)
- - -
Digitaal Joods Monument
(link opent in nieuw venster)
- - -