Wies Visser |
29-01-2017 |
Mijn moeder, Truus (Geertruida) Dering, geboren op 10 december 1918, woonde in haar jeugd in de Transvaalbuurt in Amsterdam. Mijn grootvader was daar melkboer. Het was een buurt waar veel Joodse mensen woonden, en mijn moeder had eigenlijk alleen maar Joodse vrienden en vriendinnen. Truus was zeer getraumatiseerd door de oorlog en vertelde ons kinderen eigenlijk weinig daarover. Ik weet wel dat zij en mijn vader, een Fries uit Lemmer, in het verzet van alles hebben gedaan, maar Truus was altijd bang dat 'het' weer zou gebeuren en vond dat je altijd op je hoede moest zijn en jezelf nooit bloot mocht geven.
Toen ze overleed, in 2012, kreeg ik als erfenis een koffertje met papieren en foto's (die ik wel kende, want als kind was ik erg nieuwsgierig naar de achtergrond van mijn ouders). Een van de foto's was van Leman Polak, die in Auschwitz is omgekomen. Ik weet dat mijn moeder hem kende van het korfbalteam waar ze destijds inzat, en uit de buurt waar ze op Sabbath bij de familie het licht en de oven aan ging steken. Meer weet ik niet, maar ik heb, samen met mijn man, nu de naam van Leman Polak voor het herdenkingsmonument geadopteerd.
Wies Visser
TerugJe kunt zelf namen kiezen of de computer een naam laten kiezen.
Doneren via naam adoptie >>
- - -
De Holocaust ligt inmiddels ruim 75 jaar achter ons. Toch voelen veel mensen, ook van jongere generaties, nog altijd de gevolgen van die afschuwelijke tijd. De verschrikkingen van de Holocaust en het gemis van familieleden, vrienden en bekenden werken op verschillende manieren door in het leven van velen. In reactie op onze oproep Wat is jouw verhaal? vertellen mensen hier over.
Jouw verhaal delen? >>
- - -
Het slachtofferregister van Oorlogsgravenstichting
(link opent in nieuw venster)
- - -
Digitaal Joods Monument
(link opent in nieuw venster)
- - -