Anja Traag |
04-02-2018 |
Vandaag heb ik Alex en Gerard Polak uit Diepenheim geadopteerd, niet omdat ik ze ken, maar omdat mijn moeder ze wel heeft gekend en er ons vaak over verteld heeft. Zij was een tiener toen de oorlog uitbrak, begin twintig toen deze ten einde was en dus heeft ze de oorlog heel bewust meegemaakt. Ze vertelde vaak dat ze Alex wel eens meenamen achter op de fiets, voor Joden was het toen immers ook verboden om te fietsen. Eenmaal bij een gemeentegrens aangekomen sprong Alex er vanaf, het was te gevaarlijk voor de meisjes ( mijn moeder met zus of vriendin).
In de canon van Diepenheim vond ik een foto van Alex en zijn broer, en de broers Herschel. Het verhaal dat zo vaak verteld was, had nu ook een gezicht gekregen. Een graf mogen de jongens dan niet hebben, hun naam is in in ieder geval nog niet vergeten.
Anja Traag
----------------
Iedereen kan bijdragen aan het Namenmonument. Kies de manier die het beste bij u past.
Bouw mee >>
Je kunt zelf namen kiezen of de computer een naam laten kiezen.
Doneren via naam adoptie >>
- - -
De Holocaust ligt inmiddels ruim 75 jaar achter ons. Toch voelen veel mensen, ook van jongere generaties, nog altijd de gevolgen van die afschuwelijke tijd. De verschrikkingen van de Holocaust en het gemis van familieleden, vrienden en bekenden werken op verschillende manieren door in het leven van velen. In reactie op onze oproep Wat is jouw verhaal? vertellen mensen hier over.
Jouw verhaal delen? >>
- - -
Het slachtofferregister van Oorlogsgravenstichting
(link opent in nieuw venster)
- - -
Digitaal Joods Monument
(link opent in nieuw venster)
- - -