Annemiek Wegman |
17-12-2022 |
Dit is het verhaal van Isaie Salomon Luigi Davids, geboren op 13-2-1916 en waarschijnlijk overleden op 15-4-1945, 29 jaar oud en een klein beetje over zijn grootmoeder, Nanette Davids-de Jongh, geboren 19-11-1858 en overleden in 1943, 84 jaar oud.
Toen ik een jaar of 9 was en dat was in 1963, mocht ik in Amsterdam logeren bij mijn tante Stien, de zus van mijn oma, Jo Wijngaard. Het werd een logeerpartij die ik nooit meer zou vergeten want tante Stien droeg een groot verdriet met zich mee. Zo jong als ik was merkte ik dat zelfs de muren met haar mee huilden. Ze was reuze lief en aardig maar toch was ik blij dat ik weer naar huis mocht waar ik in mijn vrolijke en vooral drukke gezin terug kwam. Ik vroeg mijn vader wat er met tante Stien was gebeurd dat zij zo treurig was. Hij vertelde mij dat tante Stien een zoon had gehad die niet terug was gekomen uit de oorlog, maar aangezien ze nooit iets had gehoord over zijn overlijden leefde ze nog in de hoop dat Louis, zoals hij genoemd werd, op een dag weer thuis zou komen. De tafel werd altijd nog voor hem gedekt, maar thuis komen deed hij niet en tante Stien heeft nooit geweten wat er met hem is gebeurd. Niemand van de familie mocht over Louis spreken dus mijn generatie en de vorige hebben dat ook niet gedaan.
Heel mijn leven heb ik aan tante Stien gedacht maar pas een paar jaar geleden heb ik mij voorgenomen om uit te zoeken wat er met Louis is gebeurd. Ik kon het de familie niet vragen want de zussen van mijn oma waren allemaal al overleden, alleen een nichtje van mij dat door mijn opa en oma is opgevoed had iets gehoord dat tante Stien een kind zou hebben van een getrouwde man en daarom ook nooit getrouwd was.
In het familiealbum herkende ik de foto van Louis onmiddellijk. Mijn vader had, toen hij in Amsterdam ging studeren in 1938, bij tante Stien en Louis op kamers gewoond, maar de oorlog had daar uiteraard snel een einde aan gemaakt omdat hij moest onderduiken. Meer had ik niet, alleen een foto en een naam: Isaie Salomon Luigi Davids.
In een online genealogie vond ik zijn vader: William Davids, geboren in Londen in 1885 en overleden in Amsterdam in 1920. Ook vond ik op Louis' militia papieren dat zijn vader hem 2 maanden na z’n geboorte had erkend maar dat noch de vader noch de moeder met elkaar waren getrouwd. Ik heb daaruit moeten deduceren dat William hoogstwaarschijnlijk van zijn familie niet met Christina (Stien) Wijngaard mocht trouwen omdat zij niet joods was. Wel heeft William zijn zoon 2 prachtige joodse voornamen gegeven en zijn achternaam Davids. Wat William niet kon weten in 1916 is dat hij met deze namen het noodlot had getekend voor zijn zoon. Wat ik verder vond was dat Louis een maand voordat hij werd opgepakt getrouwd is met een meisje van 19. Toen Louis niet terugkwam uit de oorlog en zijn vrouw een nieuwe man had ontmoet na de oorlog met wie ze wilde trouwen moest zij een bewijs van het overlijden van Louis kunnen tonen. Daartoe heeft zij het Rode Kruis na de oorlog opdracht gegeven om te zoeken en inderdaad werd een getuige gevonden die verklaarde dat Louis in Bergen Belsen was overleden aan vlektyfus. Het bericht van zijn overlijden werd aan haar gestuurd (‘aan den familie”), maar niet aan tante Stien. Het werd zo dus ook duidelijk dat tante Stien nooit van haar schoondochter had gehoord.
In het Archief in Den Haag werd ook duidelijk dat Louis niet vanwege z’n Joodse vader maar om politieke redenen via Amersfoort naar Duitsland werd gestuurd in september 1941. Hij was lid van de verzetsgroep De Geuzen en werd opgepakt.
Aanvankelijk konden we Louis in het Holocaust Namenmonument niet vinden, maar hij heeft wel degelijk een steen gekregen onder de naam Isaie. Het stemt mij bijzonder gelukkig dat zijn naam nu prijkt op het Holocaust Namenmonument voor de eeuwigheid, notabene naast zijn grootmoeder, de moeder van William, die hij in zijn leven waarschijnlijk nooit heeft ontmoet. Het liefdeskind van mijn tante Stien herenigd in de dood met zijn familie. Hij leeft voort.
Annemiek Wegman
Achternicht van Isaie Davids
----------------
Iedereen kan bijdragen aan het Namenmonument. Kies de manier die het beste bij u past.
Steun ons >>
Je kunt zelf namen kiezen of de computer een naam laten kiezen.
Doneren via naam adoptie >>
- - -
De Holocaust ligt inmiddels ruim 75 jaar achter ons. Toch voelen veel mensen, ook van jongere generaties, nog altijd de gevolgen van die afschuwelijke tijd. De verschrikkingen van de Holocaust en het gemis van familieleden, vrienden en bekenden werken op verschillende manieren door in het leven van velen. In reactie op onze oproep Wat is jouw verhaal? vertellen mensen hier over.
Jouw verhaal delen? >>
- - -
Het slachtofferregister van Oorlogsgravenstichting
(link opent in nieuw venster)
- - -
Digitaal Joods Monument
(link opent in nieuw venster)
- - -