Het begon allemaal in de jaren ‘70 toen ik samen met mijn moeder de serie 'The world at war' van Thames Television keek. Deze serie werd destijds uitgezonden door de Evangelische Omroep en maakte veel indruk op mij. Met name de aflevering waarin het ging over de bevrijding en de nasleep van de concentratiekampen Auschwitz, Dachau en Bergen-Belsen. In die aflevering zag ik hoe mensonterend de omstandigheden waren en de systematische vernietiging van hen. Ook hoe in Bergen-Belsen bulldozers enorme stapels lichamen in massagraven schoven. Met name die aflevering deed mij veel. 

In de jaren ‘80 heb ik het voormalig concentratiekamp Bergen-Belsen bezocht en dat maakte veel indruk net als Neuengamme en Theresienstadt en het Holocaust Memorial in Berlijn. Op mijn lijstje staan nog de voormalige vernietigingskampen Auschwitz en Sobibor om te bezoeken.

Foto Namenmonument: Marga Beesemer

De adoptie van namen op het Namenmonument is voor mij een manier geworden om deze herinneringen levend te houden en om iets te doen voor de slachtoffers van de Holocaust
Op X (Twitter) volg ik Auschwitz Memorial en Sobibor Foundation. Zij plaatsen op de geboortedag van Joodse mensen een bericht. Als het een Nederlands persoon betreft kijk ik op het Namenmonument of deze naam nog beschikbaar is. Vervolgens kijk ik dan op 'Joods Monument' naar overige familieleden en adopteer ik ook de familie.

Sinds een aantal maanden heb ik contact met Yvonne Fitzner. Zij reageert ook vaak op de tweets van Auschwitz Memorial en zo kwamen wij met elkaar in contact. Ze is geboren in Nederland en woont in New York. We raakten aan de praat en op een gegeven moment vertelde ze het lot van haar familie. Ik kwam er al snel achter dat het financieel erg lastig voor haar was om de stenen van haar familie te adopteren en daarom heb ik haar gevraagd of ik uit haar naam de stenen mocht adopteren en uiteindelijk stemde ze daarmee in. Zogezegd, zo gedaan en ik ben blij dat ik dat voor haar heb mogen doen.

Destijds zijn die mensen als compleet gezin of familie afgevoerd en vernietigd en vind ik het mijn plicht ze als gezin of familie te adopteren. Wie goed doet, goed ontmoet.

Hoewel ik geprobeerd heb meer te leren over de levens en verhalen van de families waarvan ik de namen heb geadopteerd, merk ik dat dit vaak een complexe taak is. 

Wel volg ik K.J Dijkstra op X (Twitter), die bij veel tweets van Auschwitz Memorial het veelal korte leven van families uitzoekt en beschrijft. Elke keer bekruipt mij het gevoel van afschuw en verdriet. Leven in angst en onzekerheid om uiteindelijk vernietigd te worden. Afschuwelijk. En als ik mijzelf en mijn gezin in hun situatie verplaats lopen de koude rillingen over mijn lijf terwijl je pas echt kan vergelijken als je daadwerkelijk in die situatie bent geweest. Wat moeten die mensen zich verlaten hebben gevoeld.

Van huis uit heb ik een Christelijke opvoeding gehad met altijd aandacht voor mensen die het minder hebben. In de kerk werd altijd gesproken over het volk Israël en de verdrukking door de eeuwen heen. Mijn opa zat in het verzet maar daar werd niet veel over gepraat. In mijn vaders familie waren wat aangetrouwde Joodse mensen. Vreemd genoeg weet ik daar vrij weinig van, maar mijn vader sprak altijd over bijvoorbeeld oom Saul. Ook al werd er niet veel over gesproken, maar de oorlog, het verzet, de Joodse mensen en het volk Israël was er voelbaar wel. Dit alles heeft mij zo gevormd en daar ben ik dankbaar voor.

Ik voel verantwoordelijkheid om de herinnering aan deze mensen levend te houden, vooral omdat ik telkens weer verbaasd ben over hoeveel stenen er nog beschikbaar zijn.
Het lijkt alsof het herdenken van de Holocaust vooral leeft binnen de Joodse gemeenschap in Nederland. Wat dat aangaat herhaalt de geschiedenis zich weer: half Nederland haalt haar schouders op of kijkt weg, ook in deze tijd waarin Joodse mensen zich bedreigd voelen in met name de grote steden. 

Mijn kijk op de geschiedenis en het herdenken is gevormd door mijn opvoeding en heeft zich door de jaren heen verder ontwikkeld, wat uiteindelijk heeft geleid tot mijn beslissing om namen te adopteren.

....................
Iedereen kan bijdragen aan het Namenmonument. Kies de manier die het beste bij u past.
Steun ons >>