Eric Nooter |
28-02-2014 |
Niet zo spectaculair, ik heb vier namen geadopteerd, ik had er wel over de honderd willen adopteren. Zo lang is de lijst met familieleden, die ergens in Europa zijn achtergebleven, het gros overigens in Auschwitz en Sobibor.
Na de oorlog geboren, was het gemis van familie een redelijk normale zaak. Je wist niet beter. Vanaf je zeventiende werd je er echter wel mee geconfronteerd. Diverse keuringen (leger, werkgevers) schudden je even wakker: ziekten in de familie? Ja, wat te zeggen, de meesten waren niet ziek en hebben toch de vijftig niet gehaald. En Joods zijn is weliswaar erfelijk, maar momenteel niet lethaal.
Nu, op je 58ste word je er weer mee geconfronteerd, pilletjes voor de bloeddruk, en de vraag van de arts "komt het in de familie voor?". Geen idee, ik ben nu ouder dan de meeste familieleden geworden zijn...
Eric Nooter
TerugJe kunt zelf namen kiezen of de computer een naam laten kiezen.
Doneren via naam adoptie >>
- - -
De Holocaust ligt inmiddels ruim 75 jaar achter ons. Toch voelen veel mensen, ook van jongere generaties, nog altijd de gevolgen van die afschuwelijke tijd. De verschrikkingen van de Holocaust en het gemis van familieleden, vrienden en bekenden werken op verschillende manieren door in het leven van velen. In reactie op onze oproep Wat is jouw verhaal? vertellen mensen hier over.
Jouw verhaal delen? >>
- - -
Het slachtofferregister van Oorlogsgravenstichting
(link opent in nieuw venster)
- - -
Digitaal Joods Monument
(link opent in nieuw venster)
- - -