De Hecht viool was eigendom van een Duitse vrouw, Fanny Hecht, de familie was gevlucht naar Nederland om aan de nazi’s te ontkomen. Zij en haar gezin kwamen in Amsterdam wonen. Daar raakte ze bevriend met een buurvrouw, Helena Visser, met wie ze viool speelde.

Gedurende de bezetting van Nederland door Nazi Duitsland realiseerde Fanny Hecht dat de familie gearresteerd kon worden door de Nazi’s.
In deze onzekere tijd van de Tweede Wereldoorlog met razzia’s en arrestaties ging Fanny Hecht de trap op naar het appartement van haar buurvrouw. Zij klopte op de deur. En daar gaf ze haar buurvrouw Mevrouw Visser haar geliefde viool met de woorden. “Ik wil dat u mijn viool goed behandelt en bewaart. Ik wil niet hebben dat het in Duitse handen belandt. Na de oorlog, wanneer ik weer terug kom, kunt u het weer aan mij terug geven. Kom ik niet meer terug dan is de viool van u.”

In 1943 hielden de nazi’s razzia’s en arresteerden de Joden in Amsterdam, daaronder bevond zich ook de Hecht familie en zij werden gedeporteerd naar kamp Westerbork en later werden zij naar Auschwitz gedeporteerd.

Vierenzeventig jaar lang heeft de Nederlandse familie van Helena Visser de viool veilig in hun huis bewaard. Toen Helena Visser een bejaarde vrouw was gaf ze de Hecht viool met het verhaal door aan haar zoon die in Alberta, Canada woonde. Deze zoon zag op PBS TV een documentaire over “de Violins of Hope”. In deze documentaire vertelde Ammon Weinstein, het creatieve brein en bedenker van 'the Violins of Hope', dat hij violen restaureerde die toebehoorden aan Joodse violisten en die zij ook bespeelden in de concentratiekampen. Deze Joodse violisten moesten muziek spelen terwijl de nazisoldaten de Joden naar de crematoria af lieten marcheren. De familie Visser was zo geïnspireerd door deze documentaire, dat ze na afloop van dit TV-programma besloten dat deze viool toebehoort aan de “Violins of Hope.”

Amnon Weinstein met de door hem gerestaureerde Hecht Viool

Zij boekten een retour naar Tel Aviv en bezochten en doneerden daar de viool aan Amnon Weinstein. Deze violen worden met grote zorg door Ammon Zweinstein gerestaureerd en worden opnieuw gespeeld in concerten over de hele wereld.
De familie Visser wilde graag dat de viool weer terecht zou komen in Joodse handen en zij gaven deze viool aan Ammon Weinstein zo dat de viool opnieuw gespeeld kon worden maar ook dat het tragische verhaal door verteld kon worden van Fanny, Alex, Fritz en Ernst Hecht.

Fanny en Felix hun zonen Ernst en Fritz werden vermoord in Sobibor, Auschwitz en Monowitz, niemand van de familie overleefde de verschrikkingen van de concentratiekampen.

Aan de binnenkant van de viool was de volgende inscriptie aangebracht: “Antonius Stradivarius Cremona Faciebat anno 1743”, een documentatie van de leeftijd. De viool heeft een schitterende klank en word opnieuw bespeeld ter herinnering aan de familie Hecht.

Floris van Os

Wilt u meer weten over het werk van Ammon Weinstein en zijn werk.
https://violinsofhopefw.org/

----------------
Iedereen kan bijdragen aan het Namenmonument. Kies de manier die het beste bij u past.
Steun ons >>