Juliske Herfst |
05-11-2017 |
Als naoorlogse generatie is het belangrijk om niet alleen kennis te vergaren en over te dragen, maar ook om ons te verdiepen in de verhalen van mensen. De verhalen van deze mensen blijven belangrijk. Zij waren geliefden, kinderen, weggevaagd door waanzin.
Hoe kan iemand een ander kwaad toewensen, laat staan willen doden? Ik leef in de gelukkige omstandigheid dat ik me dat niet kan voorstellen.
Hoe kan het dat veel mensen de ander niet meer als mens zagen? Meewerken aan het doden van prachtige kinderen, terwijl ze thuis waarschijnlijk liefhebbende ouders waren?
Om dit niet te vergeten heb ik Eefje Herbst geadopteerd. Een lief, mooi meisje van 6. Hevig gemist door haar vriendje, Jan Drijfhout. Haar ouders weigerden onder te duiken, niet in staat zo'n kwaad te bevatten. Het is ook niet te bevatten...
Juliske Herfst, Zwolle
----------------
Iedereen kan bijdragen aan het Namenmonument. Kies de manier die het beste bij u past.
Bouw mee >>
Je kunt zelf namen kiezen of de computer een naam laten kiezen.
Doneren via naam adoptie >>
- - -
De Holocaust ligt inmiddels ruim 75 jaar achter ons. Toch voelen veel mensen, ook van jongere generaties, nog altijd de gevolgen van die afschuwelijke tijd. De verschrikkingen van de Holocaust en het gemis van familieleden, vrienden en bekenden werken op verschillende manieren door in het leven van velen. In reactie op onze oproep Wat is jouw verhaal? vertellen mensen hier over.
Jouw verhaal delen? >>
- - -
Het slachtofferregister van Oorlogsgravenstichting
(link opent in nieuw venster)
- - -
Digitaal Joods Monument
(link opent in nieuw venster)
- - -