Van de week toen op twitter langs kwam dat je een naam van het Holocaust Namenmonument kan adopteren, moest ik denken aan het poëziealbum van mijn moeder, daar staat een versje in van Millie Maas (Emilie Maas). 

Ik weet dat mijn moeder vertelde van haar Joodse vriendinnetje op school en dat ze weggevoerd was en nooit geweten heeft of ze nog leefde, maar waarschijnlijk niet.

Ik ben gaan zoeken en ik vond haar naam, geboren 4-7-1924 te Amsterdam en op 17-9-1943 in Auschwitz vermoord op 19 jarige leeftijd. Mijn moeder (geboren op 13-8-1924 te Amsterdam) leeft al 27 jaar niet meer. En nu vind ik dit! en ik kan deze naam adopteren terwijl het poëziealbum met het versje naast mij ligt:

Lieve Annicke
1. Ik wens je heel je leven
4. Veel onheil ramp en spoed
3. En dat je nooit geniet
2. De ware rust des harte
5. leef je in ongeluk
8. dat zou mij vreugde baren
7. doch neem je toe in vreugd
6. dat zou mijn hart bezwaren
12. en eeuwig droefenis
11. en dat je nooit geniet
10. het geen je zalig is
9. ik wens 't je voor het laatst

je vriendinnetje
Millie Maas

Ik moest eerst goed kijken, wat staat daar nu? Maar de regels zijn genummerd, ouderwetse taal maar bijzonder.
Emillie schreef dit voor mijn moeder.

Met tranen in mijn ogen adopteer ik haar naam en voel me zeer emotioneel, het raakt me enorm en kan het niet goed duiden.
Wat zou mijn moeder dit bijzonder gevonden hebben. Zo eer ik beide namen!

Marion Riemens

----------------
Iedereen kan bijdragen aan het Namenmonument. Kies de manier die het beste bij u past.
Steun ons >>