Max Tack |
17-12-2016 |
Ik heb de naam Max Worms geadopteerd. Hij was mijn opa. Ik ben al tientallen jaren op zoek naar zijn graf. Hij zat de hele zomer van 1942 in de gevangenis in Arnhem. Van daaruit stuurde hij 11 brieven aan mijn oma. Een 12e brief komt dan tot slot uit Westerbork.
In deze laatste brief is het fraaie handschrift van mijn opa behoorlijk veel slechter te lezen. Hij schrijft hoe hij op 10 november naar Auschwitz zal worden vervoerd. “Drie dagen reizen en dan een zestal weken ter oefening en oponthoud.”
De treinen richting Auschwitz werden in het najaar van 1942 stopgezet op het goederenstation van het Poolse plaatsje Kozle (Cosel). Daar begon voor veel gezinnen een nachtmerrie. Families werden uit elkaar werden gerukt en mannen tussen 15 en 50 werden vaak met grof geweld uit de trein gehaald. Ze werden als slaaf tewerkgesteld voor de Duitsers.
Vanaf station Kozle ging mijn opa naar doorgangskamp St. Annaberg. Daarna verdwijnt zijn spoor. Er waren bijna 200 werkkampen waar de mannen terecht zouden kunnen komen. Velen van hen belandden in anonieme graven. Ook mijn opa heeft geen grafsteen. Voor Joden is een grafsteen belangrijk. Bij het graf blijft een deeltje van de ziel achter, en het is de plek waar de levenden en de doden nog contact met elkaar kunnen maken.
Ik ben in 2016 tweemaal naar Polen geweest. De zoektocht naar het graf van mijn opa gaat nog steeds door. Maar ik heb me er ook bij neergelegd dat ik hem waarschijnlijk nooit zal vinden, en heb geaccepteerd dat St. Annaberg de laatste plek is waarvan ik zeker weet dat hij daar ook is geweest.
Tegenover de resten van dit doorgangskamp ligt een museum. Op de buitenmuur van dat museum heb ik een gedenksteen mogen onthullen ter nagedachtenis aan de Joden die in de oorlog in dit kamp zaten.
De twaalf brieven vormen de basis voor een website die ik heb gemaakt voor mijn opa en de overige vijftig vermoorde familieleden. Wil je meer lezen over mijn zoektocht: maxworms.wordpress.com.
Max Tack
TerugJe kunt zelf namen kiezen of de computer een naam laten kiezen.
Doneren via naam adoptie >>
- - -
De Holocaust ligt inmiddels ruim 75 jaar achter ons. Toch voelen veel mensen, ook van jongere generaties, nog altijd de gevolgen van die afschuwelijke tijd. De verschrikkingen van de Holocaust en het gemis van familieleden, vrienden en bekenden werken op verschillende manieren door in het leven van velen. In reactie op onze oproep Wat is jouw verhaal? vertellen mensen hier over.
Jouw verhaal delen? >>
- - -
Het slachtofferregister van Oorlogsgravenstichting
(link opent in nieuw venster)
- - -
Digitaal Joods Monument
(link opent in nieuw venster)
- - -