Naomi Koster |
01-02-2014 |
Ik ben in Israël geboren, als enige dochter van ouders die in 1947 naar het toenmalige Palestina vertrokken omdat het leven ze in Amsterdam niets meer te bieden had: ouders, grootouders, broers, zusters, neven, nichten ..... iedereen was vermoord.
Mijn moeder was voor de oorlog al lid van de Zionistische Jeugdbeweging, dus deze keuze lag voor de hand. In 1956 keerden we als gezin-van-drie terug naar Nederland, eerst naar Amsterdam en daarna al snel naar Groningen. Daar bezocht ik de openbare lagere school. Ik zat in de eerste klas en hoorde klasgenootjes op vrijdag zeggen: 'wij gaan lekker het weekend bij opa en oma logeren'. Thuisgekomen vroeg ik aan mijn moeder: 'wat is dat ... opa en oma ...'? Ik kende die woorden niet .....
Naomi Koster
TerugJe kunt zelf namen kiezen of de computer een naam laten kiezen.
Doneren via naam adoptie >>
- - -
De Holocaust ligt inmiddels ruim 75 jaar achter ons. Toch voelen veel mensen, ook van jongere generaties, nog altijd de gevolgen van die afschuwelijke tijd. De verschrikkingen van de Holocaust en het gemis van familieleden, vrienden en bekenden werken op verschillende manieren door in het leven van velen. In reactie op onze oproep Wat is jouw verhaal? vertellen mensen hier over.
Jouw verhaal delen? >>
- - -
Het slachtofferregister van Oorlogsgravenstichting
(link opent in nieuw venster)
- - -
Digitaal Joods Monument
(link opent in nieuw venster)
- - -