René Viskoper |
01-10-2017 |
Mijn vader was voor de oorlog al getrouwd en had een dochter.
Hij kwam uit een groot gezin met 14 kinderen waarvan een aantal ook al getrouwd waren en kinderen hadden.
Na de oorlog waren mijn vader, 3 van zijn zusjes, een nichtje en een enkele oom en tante overgebleven.
Mijn grootouders en een groot deel van mijn familie heb ik dus nooit gekend en ik weet niet eens zeker hoe ze eruit hebben gezien, er zijn maar een paar foto’s overgebleven.
Mijn vader trouwde na de oorlog met mijn moeder en begon een nieuw gezin. Bij ons thuis werd zelden over alle verdwenen familieleden gesproken en zeker niet over de gruwelijkheden die mijn vader in Auschwitz meegemaakt moet hebben.
Voor mij was de dochter uit mijn vaders eerste huwelijk een abstract gegeven, totdat het me in mijn gezicht sloeg dat het mijn zusje was die vermoord was.
Het werd allemaal nog concreter toen ik bij toeval ontdekte hoe mijn zusje vanuit haar onderduikadres in Dordrecht opgepakt is. Haar verhaal staat redelijk gedetailleerd beschreven in het boek Vogelvrij van Sytze van der Zee, een meisje van 7 jaar dat opgejaagd wordt en afgevoerd vanuit een bar waar zijn naartoe was gevlucht door joden jager Harry Evers, dat beeld gaf me de koude rillingen.
Voor haar is een Stolperstein geplaatst bij haar onderduikadres in Dordrecht en bij de onthulling daarvan bleek dat iemand haar gekend had. Met deze lieve dame hebben mijn jongste zusje en ik een tijdje mogen praten en dat was heel indrukwekkend.
Mijn ouders zijn erin geslaagd om ons redelijk onbezorgd op te laten groeien zonder ons te belasten met de gruwelijke verhalen uit de oorlog, maar ongemerkt heeft het mij wel gevormd.
Het is voor mij erg belangrijk dat het namenmonument er komt en het liefst zou ik al mijn familieleden willen adopteren zodat ze nooit vergeten worden.
Misschien ga ik in de toekomst nog wel meer namen adopteren maar de 3 personen die het dichtst bij mij staan kan ik niet overslaan.
Mijn zusje: Mietje Viskoper (Amsterdam, 2-11-1936 – Auschwitz, 11-2-1944)
Mijn opa: Abraham Viskoper (Amsterdam, 3-9-1890 – Auschwitz 3-9-1943)
Mijn oma: Mietje Viskoper – Waterman (Amsterdam, 15-8-1887 – Auschwitz 28-1-1944)
René Viskoper
------------------
Iedereen kan bijdragen aan het Namenmonument. Kies de manier die het beste bij u past.
Bouw mee >>
Terug
Je kunt zelf namen kiezen of de computer een naam laten kiezen.
Doneren via naam adoptie >>
- - -
De Holocaust ligt inmiddels ruim 75 jaar achter ons. Toch voelen veel mensen, ook van jongere generaties, nog altijd de gevolgen van die afschuwelijke tijd. De verschrikkingen van de Holocaust en het gemis van familieleden, vrienden en bekenden werken op verschillende manieren door in het leven van velen. In reactie op onze oproep Wat is jouw verhaal? vertellen mensen hier over.
Jouw verhaal delen? >>
- - -
Het slachtofferregister van Oorlogsgravenstichting
(link opent in nieuw venster)
- - -
Digitaal Joods Monument
(link opent in nieuw venster)
- - -