Alberdina Roosegaarde Bisschop-Vogel |
16-09-2015 |
Fredi was mijn vriendinnetje. Ze was plm. 3 jaar ouder dan ik, maar onze ouders waren bevriend, en we waren beiden enige dochter.
Op woensdagmiddag, als we geen school hadden gingen we vaak met onze moeders naar V en D, waar we een kindercomplet kregen.
Fredi sprong en huppelde altijd vooruit, hinkelend op de stoeptegels, twee-een, twee-een; met haar jasje fladderend om haar heen.
We zaten op dezelfde school.
Na de pauze moesten we in rijen weer naar binnen. Mijn rij ging na de voordeur recht uit, maar Fredi's rij (de grote kinderen vanaf klas 3) ging na de voordeur links af de hoek om en op de trap naar boven. Haar jasje fladderde om haar heen, want ze had het nooit dicht.
Ook in mijn eigen klas ontbraken soms opeens kinderen. Je wist wel dat het oorlog was en er iets heel akeligs en gevaarlijks gebeurde. Maar meer ook niet...
Fredi en haar ouders gingen onderduiken bij een boer even buiten Nijmegen. Ze werden verraden (wat waren dat toch voor mensen die dat deden.)
Fredi's vader had een aantal meubelzaken in Nijmegen en was client bij de Bank waar mijn vader werkte.
Wij woonden boven de Bank en zo had mijn vader 24 u. per dag toegang tot het hele gebouw, en wist de papieren van Fredi's vader zo in het oude archief op zolder te verstoppen, (en wekelijks de plaats te veranderen) dat ze nooit gevonden werden door de Duitsers.
Na de oorlog lukte het mijn vader om met behulp van het Rode Kruis contact te krijgen met een broer van Fredi's moeder die voor de oorlog al naar Amerika was geemigreerd. Zo konden de tegoeden van Fredi's ouders aan de rechtmatige erfgenaam worden overgedragen.
Als dank bood de broer, inmiddels getrouwd met een schat van een Aamerikaanse dame, aan om een jaar studie aan een Amerikaans "college" voor mij te bekostigen.
Pas later besefte ik heel goed dat ik met al het moois en leuks wat ik in dat jaar meemaakte, eigenlijk de plaats van Fredi had ingenomen. Dat zal mij nooit loslaten.
Alberdina Roosegaarde Bisschop-Vogel
Canada
Je kunt zelf namen kiezen of de computer een naam laten kiezen.
Doneren via naam adoptie >>
- - -
De Holocaust ligt inmiddels ruim 75 jaar achter ons. Toch voelen veel mensen, ook van jongere generaties, nog altijd de gevolgen van die afschuwelijke tijd. De verschrikkingen van de Holocaust en het gemis van familieleden, vrienden en bekenden werken op verschillende manieren door in het leven van velen. In reactie op onze oproep Wat is jouw verhaal? vertellen mensen hier over.
Jouw verhaal delen? >>
- - -
Het slachtofferregister van Oorlogsgravenstichting
(link opent in nieuw venster)
- - -
Digitaal Joods Monument
(link opent in nieuw venster)
- - -