Ik heb Mozes Waas geadopteerd. Hij is op 3-jarige leeftijd vermoord. Hij was het zoontje van Rachel Waas-Schouten, de favoriete tante van mijn vader.

In november 2018 ben ik naar Polen gereisd om de concentratiekampen Auschwitz, Birkenau, Majdanek en Sobibor te zien en/of de plekken waar deze hebben gestaan, met het Nederlandse Auschwitz Comité. Ik heb nog nooit in mijn leven zo graag naar huis gewild als op de eerste dag dat ik Auschwitz zag.

Onlangs stuitten wij in de Synagoge van Bourtange op het verhaal van het kleine meisje Liesel Aussen.
Liesel Aussen werd op 3 maart 1936 geboren in Leer (Ost Friesland). Volgens traditie zou Liesel als eerstgeborene naar beide grootmoeders worden vernoemd. De grootmoeder van moederszijde heette Lina en die van vaderszijde Selma. Haar vader moest echter via de rechtbank met de burgerlijke stand strijden om haar voornaam ingeschreven te krijgen omdat naar de mening van de ambtenaar een Joods kind geen mooie Duitse naam mocht dragen.

Ik heb de namen van mijn overgrootouders geadopteerd. Mijn katholieke oma was drie maanden zwanger toen haar joodse man, mijn opa, werd vermoord. Zijn ouders hebben de geboorte van hun kleinkind nog meegemaakt en zijn in 1942 in Auschwitz vermoord.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog woonden mijn ouders, Bert en Annie Bochove in Huizen, Noord Holland. Drie jaar lang openden zij hun huis voor en boden zij bescherming aan in totaal 36 Joodse mensen wier levens bedreigd werden door de Nazis. Een van de families was Abraham en Lea Rodrigues met hun kinderen Henry en Elly. Op een gegeven moment werd onze familie verraden en de ouders werden in Utrecht ondergebracht terwijl Henry en Elly op andere adressen terecht kwamen.

Onlangs bereikte mij het verhaal over het nichtje van mijn oma Rosette Beesemer-Aap. Haar naam was Branca Benjamins-Aap en zij woonde met haar gezinnetje op het Abel Tasmanplein 5b in Groningen. 

Op 14 oktober 2018: de dag van de opstand in het kamp 75 jaar geleden zag ik de documentaire:  Er reed een trein naar Sobibor van Jules Schelvis met het Nationaal Symfonisch Kamerorkest (NASKA).

Ik heb afgelopen september 2018 de naam Arie Schouten, geboren op 22-4-1916 en overledenop 30-5-1941, geadopteerd bij het Holocaust Namenmonument.
Ook werd er gevraagd naar verhalen en ik wil hierbij Arie Schouten’s vriendschap met mijn moeder vertellen.

Ik ben altijd onder de indruk geweest van het verhaal van mijn vader. Hij heeft geprobeerd zijn werkgever vrij te krijgen wat hij bijna met de dood moest bekopen.
Ik ben zelf in Auschwitz geweest; dit mogen wij nooit meer vergeten.

Dit is de enige foto die ik heb van mijn opa en oma: Joseph en Eva Bremer - Koekkoek. Een bakker in Rotterdam, in loondienst. Op vrijdag mocht hij zijn eigen boterkoek bakken, waarmee zijn zonen dan langs de huizen gingen om wat bij te verdienen. Bremers Beste Boterkoek.

Mijn vriendinnetje op de lagere school Roosje Vos (Zonnebloem School 1950+) vertelde mij dat haar ouders de enige waren die de oorlog hadden overleefd.
De rest van de familie was omgekomen. En ben het nooit vergeten.

Mijn boer en ik hebben de namen van onze grootouders en tantes Rozevelt geadopteerd. Helaas hebben wij heel erg weinig informatie over onze familie van moeders zijde. Onze grootouders en tantes heb ik nooit gekend, want ik ben geboren in 1946. Ze hebben mijn broer ongeveer een jaar mogen meemaken, voordat ze werden weggevoerd en vermoord. Mijn broer en ik hebben gehoord, dat zonder afscheid te kunnen nemen, onze grootouders en tantes plotseling waren verdwenen.

Nadat de Delftse Synagoge na de Tweede Wereldoorlog diverse functies heeft gehad kwam het gebouw in handen van de Gemeente Delft. Het werd onder meer gebruikt voor uitvoeringen van de gemeentelijke muziekschool. In 1989 kwam de Synagoge weer leeg te staan en de gemeente wilde het gebouw afstoten. Om te voorkomen dat het gebouw zou worden verkocht aan een horeca-ondernemer, werd de Stichting Behoud Synagoge Delft opgericht, gesteund door de Vereniging van Vrienden van de Synagoge Delft.

Ik heb Kaatje Waterman-Klijnkramer geadopteerd. De reden is dat ik vorige jaar het originele geboortecertificaat kreeg van mijn moeder. Als vader stond daar Nathan Waterman. Omdat er vrijwel niets over de vader van mijn moeder bekend was ben ik gaan zoeken. Helaas was mijn moeder al in 2011 overleden en ik kan alleen aan mijn vader een klein beetje informatie vragen.

Vandaag is mijn zoon 25 jaar geworden: zijn koosnaam bij ons is Saampie. Zijn volledige voornamen: Samuel Jacob. Onze zoon heeft zo ver kunnen komen – is 25 geworden. Samuel Jacob de Jong werd vermoord op kwetsbare en jonge leeftijd.

Op de 2e etage van ons bovenhuis hangt de ingelijste krantenpagina die we op 4 mei 2011 voor ons raam ophingen. Op die pagina, die op initiatief van het Amsterdamse 4 en 5 mei Comité was gemaakt en door Het Parool werd verspreid, staat in grote letters die vanaf de straat leesbaar moesten zijn:
?'1 van de 21.662 huizen waar Joden woonden die in de 2e Wereldoorlog werden vermoord'

Mijn oma Jeannette van Seters-Pieters wil haar Joodse vriendin Clara Rudelsheim uit de Biesboschstraat in Amsterdam helpen. Ze stelt voor de kinderen Bertha en Andries, die even oud zijn als haar eigen kinderen op te vangen zo lang als nodig is.

Ik heb de naam Rozetta (Branca) Blazer geadopteerd. In het begin van de jaren dertig startte de vader van mijn man Gerard van den Berg zijn familieonderzoek. Hij wist dat de familie van joodse komaf was. Dertig jaar heeft hij gespeurd naar de familiehistorie.

Esther van Dam – geboren 23 februari 1910 - is in 1935 in Londen in de Stephen Green synagoge getrouwd met Leon Greenman – geboren 18 december 1910. Het echtpaar kreeg een zoon Barnett met als roepnaam Barney, die in Rotterdam werd geboren op 17 maart 1940.

Het gezin was in bezit van Britse paspoorten. In 1938 overwogen zij als gevolg van de oorlogsdreiging naar Engeland terug te keren, maar bleven in Nederland. Het Engelse consulaat verzekerde het echtpaar, dat zij in het geval van een oorlog geëvacueerd zouden worden.

Marcus van de Kar is de echtgenoot van onze tante Klara van der Kar-Blitz.
Tijdens de oorlog is dit jonge gezin met 2 kleine kinderen van 8 en 2 jaar oud uiteen gerukt en vermoord op verschillende locaties te Duitsland.

Ik heb gekozen voor de naam Mischa Hillesum, broer van Etty Hillesum. Wij kwamen in het najaar van 1943 in de Retiefstraat 6 huis wonen; ik was 4 jaar en was zo bang en angstig want er zaten geen ramen meer in het huis en alles was dichtgespijkerd met planken. Dat beeld is mij mijn hele leven bijgebleven.

Dit zijn Joseph Bremer, geboren op 28 juli 1940 in Rotterdam en zijn ouders Louis Bremer (geb in 1919) en Esther Bremer - Sanders (geb 1921). Joseph heeft ook nog een broertje Benedictus gekregen, geboren op 27juli 1943 in Westerbork en niet ouder geworden dan 1 maand en 14 dagen. Hij is samen met Joseph en zijn moeder vermoord op 10 september 1943 in Auschwitz. Hun vader is in 1945 in Dachau vermoord.

In mijn eigen geschiedenis gedoken heb ik ontdekt dat de familie Roosenstein rond 1716 vanuit Duitsland zich vestigde in Leeuwarden. Met als naam Rosenstein, derhalve één o minder dan in de huidige naam. Terugkijkend in de stamboom blijken er twee kwesties die mij intrigeren. Al vrij snel werd de naam veranderd in Roosenstein, met twee o’s dus, tegelijkertijd werd er door de eeuwen heen veel en doorgaans getrouwd met meisjes uit de autochtone bevolking.

Vanmorgen samen met mijn Israël Werkgroep-leden van een Christelijke Gemeenschap de naam van Johannes van der Hoek geadopteerd. Johannes is 6-11-1942 geboren in Westerbork en werd op 9-11-1942 vermoord in Auschwitz.

Op 27 juli 1887 is Roosje Frenkel geboren in de Foeliedwarsstraat, een arme Jodenbuurt in Amsterdam. 
Daar groeide Roosje, samen met haar ouders en 4 zussen en 2 broers op. Ze trouwde tweemaal, eerst met Hubertus Kok en later met Gerardes van de Runstraat, een niet Joodse man. 
Roosje woonde afwisselend in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag. 

Ik heb Levy Fresco,  geboren 1875, wonende te Den Haag en vermoord in 1942 in Auschwitz, geadopteerd.
Als kind was ik gefascineerd door onze buurman Philip Fresco. Een Joodse goud- en diamanthandelaar. Typerend: mooie maatpakken, lange wollen mantel, gleufhoed, dikke sigaren en grote Amerikaanse auto’s. Hij kon zo uit een jaren-30 film gestapt zijn.

Ik heb zelf geen Joodse achtergrond maar het lot van de Joodse bevolking van Nederland gedurende de Tweede Wereldoorlog heeft me altijd diep geraakt. 
?Vandaag heb ik de naam 'geadopteerd' van een klein meisje, genaamd Hannah Schultz.

Waarom heb ik de namen van deze neefjes Mozes Caneel geadopteerd? Deze twee kleine jongens werden door hun ouders traditioneel naar hun opa genoemd; hun vaders waren broers. Ze werden vlak na elkaar geboren, en werden allebei op 5-jarige leeftijd gedeporteerd en vermoord.

Onlangs hebben mijn vrouw en ik een naam van een Joods slachtoffer geadopteerd voor het toekomstig Holocaust Namenmonument in Amsterdam. Wij hebben gelukkig zelf geen familieleden verloren in de Tweede Wereldoorlog, maar we wonen in Zevenaar en we zochten een link met deze stad.

Onze dochter Irene heeft de namen geadopteerd van:
Greta Stein, (3/3/1900-12/2/1943, Auschwitz),
Judith Blitz-Stein (25/6/1903-10/9/1942, Auschwitz) en haar echtgenoot, Jacob Blitz (14/11/1901-31/3/1943, Seibersdorf).
Zij zijn alle 3 weggevoerd en vermoord. Greta en Judith waren de zussen van mijn vader en dochters van Jacob Stein. 

De namen die ik heb geadopteerd zijn van Salomon Green en Sarah Elon. Mijn overgrootouders die op respectievelijk 65 en 62 jarige leeftijd zijn vermoord in Auschwitz. Ook hun dochter en kleinzoon, Georgine Green en David Cosman zijn vermoord in de leeftijd van 36 en 10 jaar. Er bestaan geen foto's en verhalen van hun. Er werd niet over gepraat en alles was weg.

Mijn ouders hebben in de oorlog verkeerde keuzes gemaakt. In 1944 was mijn vader bewaker in Utrecht. Hij verkeerde in gewetensnood en heeft in 1944 een groep mensen, die hij op transport moest zetten, laten lopen. Hij is toen ondergedoken.

De dochter van dit echtpaar, Margaret Danby, was een bekende Amsterdamse huisarts. Zij was zelf ondergedoken, en na de oorlog heeft ze rest van haar leven weer in haar ouderlijk huis, Veronesestraat 3, gewoond. Dr Danby was mijn huisarts, ook tijdens mijn moeders zwangerschap en mijn moeilijke geboorte.

Ik heb mijn eigen naam geadopteerd: Elsa Louise van Gool.
Zij was de zus van mijn vader en ik ben als eerstgeborene naar haar vernoemd.

Ik heb de naam van Jettie Lever (29-01-1933) geadopteerd.....
Mijn moeder is uit hetzelfde jaar, ook uit Utrecht, en is zelfs redelijk dicht bij haar in de buurt opgegroeid. Misschien hebben ze elkaar gekend.

In de glazen panelen van de balustrade in de centrale hal van het Geert Groote College Amsterdam zijn drie namen ingekerfd. De namen van Ruth Lisser, Robert Kahn en Harry Kahn. Deze drie kinderen zaten op deze school, de school waar ik als docente werk.

Beste mevrouw Polak-van Dam,
Ik ken uw naam nog niet zo lang.
Mijn grootouders hebben 25 jaar, van 1961 tot 1986, in het huis gewoond waar u woonde toen u gedeporteerd werd. Ik kreeg in 1987 een schrift dat door mijn oma met de hand volgeschreven was met het levensverhaal van mijn oma, op mijn verzoek door haar opgeschreven.

Waar zal ik beginnen.
Ik ben opgegroeid in de Rivierenbuurt. Deurloostraat 95 huis. Kwam daar wonen met mijn ouders toen ik een jaar of zeven was.
Ik heb bevrijdingsdag nog best intensief beleefd want in mijn beleving hing de hele straat vol met vlaggen (het was rond 1980). 

Mijn naam is John Ensel. Ik heb de naam gekozen van mijn tante Rachel Ensel. Ik zelf ben geboren in 1941 en heb mijn grootouders en hun kinderen niet bewust gekend. Rachel is mij altijd opgevallen door haar trieste blik op de foto’s die er van haar bestaan.

Al een tijdje spookt het idee door mijn hoofd om één of twee namen te adopteren. De vraag was wie ik dan zou adopteren, want ik ben niet van Joodse afkomst en ik weet ook niets van familieleden die misschien in de kampen zijn omgekomen.